Σχετικά άρθρα
Άρθρο του Χρήστου Καπούτση
Ας δούμε πως εξελίσσονται τα γεγονότα στη διεθνή «σκακιέρα» και τι έγινε το βράδυ Σαββάτου ξημερώματα Κυριακής.
Το Θεοκρατικό σιιτικό καθεστώς της Τεχεράνης εξαπέλυσε , μία επίθεση με στόχο το Ισραήλ. Τα μέσα που χρησιμοποίησε ήταν δεκάδες drones, δηλαδή μη επανδρωμένα αεροχήματα που έφεραν πυρομαχικά και κατευθύνονταν από εδάφους. Όπως και τηλεκατευθυνόμενους βαλλιστικούς πυραύλους. Οι δορυφόροι, εντόπισαν σχετικά εύκολα, την εκτόξευση των drones και των πυραύλων από το ιρανικό έδαφος. Μάλιστα , ο υπουργός εξωτερικών του ΙΡΑΝ ανακοίνωσε ότι είχαν ενημερωθεί επισήμως οι ΗΠΑ για την πρόθεση του Ιράν να διεξαγάγει «περιορισμένη» επιχείρηση κατά του Ισραήλ ως αντίποινα στην επίθεση κατά του ιρανικού προξενείου στην Δαμασκό. Αν δούμε τον χάρτη θα διαπιστώσουμε ότι η απόσταση του ΙΡΑΝ από το Ισραήλ, είναι μεγάλη και παρεμβάλετε το ΙΡΑΚ και η Ιορδανία και ο χρόνος «πτήσεις» των πυραύλων κυμαίνεται από 6 μέχρι 8 ώρες. Επομένως τα αντι-ντροουνς και τα αντιβαλλιστικά συστήματα και τα μαχητικά από τις αμερικανικές και βρετανικές βάσεις και από την Ιορδανία, αλλά και τα μαχητικά αεροσκάφη από τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ και της Γαλλίας που βρίσκονται στη περιοχή, δημιούργησαν μία ασπίδα, που κατέστρεψαν τα περισσότερα drones και πυραύλους που εκτόξευσέ το ΙΡΑΝ. Τα ελάχιστα που διέφυγαν, τα αντιμετώπισε εύκολα η ισραηλινή αεράμυνα. Τα αποτέλεσμα της ιρανικής επίθεσης εναντίον του Ισραήλ είναι πενιχρά. Εννοώ από στρατιωτικής απόψεως, διότι υπάρχουν σοβαρά πολιτικά, διπλωματικά και γεωπολιτικά αποτέλεσμα.
Στην ερώτηση: Ήταν απρόκλητη η επίθεση του ΙΡΑΝ εναντίον του Ισραήλ. Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Γιατί; Διότι, η Τεχεράνη δεν μπορούσε να αφήσει αναπάντητη την ισραηλινή επίθεση στο ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό. Ωστόσο αυτό είναι η αφορμή. Τα αίτια είναι πολλαπλασίως σοβαρότερα, αφού το Ισραήλ χαρακτηρίζει υπαρξιακή απειλή το ΙΡΑΝ. Και κυρίως υπάρχει συσχέτιση με την εν εξελίξει ισραηλινο- παλαιστινιακή σύγκρουση, τις πολιτικές γενοκτονίας του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, όπου εμπλέκονται και η Χεζμπολάζ του Λιβάνου και οι ΧΟΥΘΙ της Υεμένης, που χειραγωγούνται από το Ιράν
Ποιο είναι τώρα το Στρατηγικό διακύβευμα; Και αν μπορεί κάποιος να προβλέψει τις εξελίξεις.
Οι ΗΠΑ, που δίνουν και τον τόνο στη συλλογική Δύση, δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν ούτε «κλιμάκωση» ούτε «διευρυμένο πόλεμο με το Ιράν». Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν προειδοποίησε κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας του με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι η Ουάσιγκτον θα εναντιωθεί σε οποιαδήποτε αντεπίθεση του Ισραήλ στο Ιράν.
«Το Ισραήλ έχει μία ευκαιρία να σχηματίσει στρατηγική συμμαχία κατά του Ιράν μετά την απώθηση της μαζικής επίθεσης με drones και πυραύλους από Αμερικανούς, γάλους και βρετανούς συμμάχους», δήλωσε ο ισραηλινός υπουργός Αμυνας Γιοάβ Γκάλαντ. Η Στρατηγική Συμμαχία εναντίον του ΙΡΑΝ, είναι διαχρονικά ο στόχος του Ισραήλ.
Ο πρόεδρος του ΙΣΡΑΗΛ Ισαάκ Χέρτσογκ χαρακτήρισε την επίθεση του Ιράν εναντίον του Ισραήλ, ως «κήρυξη πολέμου». Και το Ισραήλ θα ανταποδώσει «είναι θέμα χρόνου» δήλωσε …
Όλα τα κράτη της Δυτικής Συμμαχίας, καταδίκασαν απερίφραστα την επίθεση του ΙΡΑΝ σε βάρος του Ισραήλ. Μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, που συνιστά ψυχραιμία προς κάθε κατεύθυνση.
Η ΚΙΝΑ και η ΡΩΣΙΑ, ζητούν αυτοσυγκράτηση. Η Τουρκία διαβουλεύεται παρασκηνιακά και με την Τεχεράνη και με την Ουάσιγκτον.
Ποια μπορεί να είναι η πρόβλεψη για «μετά». Το Ισραήλ είναι πυρηνική δύναμη το Ιράν όχι ακόμη. Η πυκνότητα του πολιτικού χρόνου και του νεφοσκεπούς ορίζοντα των Διεθνών γεγονότων είναι τέτοια, που ξεπερνάει κάθε δυνατή προβλεψιμότητα. Αυτή τη στιγμή είναι πάρα πολύ δύσκολο για τον οποιονδήποτε να προβλέψει τα γεγονότα. Και αυτό διότι, υπάρχει μία εμφανής ασυμμετρία των γεωπολιτικών γεγονότων, εξαιτίας της οποίας, υπάρχει μία έλλειψη προβλεψιμότητας και από την άλλη πλευρά υπάρχει μία υπερεδαφικότητα των γεγονότων, ανεπτυγμένη σε τέτοιο βαθμό, ώστε μια διμερής στρατιωτική δράση ξεφεύγει από την τοπικότητα και καθίσταται αυτοδικαίως διεθνής.
Επομένως, εκτιμούμε βασίμως, ότι, κάθε προσέγγιση των αναλυτών, διεθνολόγων , των διπλωματών, των στρατιωτικών και κυρίως των πολιτικών, εδράζεται , όχι πια στην πρόβλεψη των γεγονότων, καθότι αυτή είναι μάλλον αδύνατη, αλλά απλώς στη διαχείριση όλων των υποθετικών σεναρίων. Και δεν είναι σίγουρο, ότι όλα τα πιθανά σενάρια είναι γνωστά και όλα αντιμετωπίσιμα.
